kanayazmak

adamı tavda döver
acının mektebi,
kalem tutturup döktürür
mürekkebi;
damla damla beslersin yeri.

yazmak kana kana yaşamaktır.

yaşamaksa yaza yaza kanamaktır.
çünkü;
kara bir lekedir kanın
ardında kalan
ve
yaşanmışlardır onu
hep orada tutacak olan.

cesarettir kanla dolu dolma kalemi tutmak,
cesarettir yazan olmak.

ayna

1.
koymuşlar ardıma bir ayna
emr-eylediler:
bil ki;
aynanın ardı aynıdır ardayla.
bul kendini baka baka.
baktım:
önce
pürüzsüzdü yansımam.

2.
vurdum aynaya,
ayama toplanan kanıma
laneti yazdıra yazdıra.

kırık ayna
sakladı beni çatlaklarına.
artık
eskisinden de eksiktim,
gümüşe gizlenmiş bir garibim.

3.
vurdum tekrar
kırdım kırıklarımı.
ayna artık paramparça;
ayna ancak şimdi
gebe doğruya.

4.

ruhum
bu yolun azığı.
sonuysa
ruhumun Demirkazık'ı.

haiku

bana bir gökyüzü vuruldu
maviydi ve ağlardı o. 

kırık

yalanlar güzelse sözlere ne gerek

yalanla kırılır ayna
yalanla kırılan aslında
gerçek

iklim

dayanamam durgun sulara,
gelince
beklemeğe başladım nehir yelini.
sessiz bir gecede
yapraklara vurdular
durulmuştum, durumuştum çok
gitmem gerekti.

nehir yeline yele atıp
bıraktım toprağımı, gittim

bir damla kaldı ardımda

zaman geldi
döndüm toprağıma
sessiz ve durgun sulara.

bakındım tanıyamadım
eski topraklarımı
çünkü artık orası
senin topraklarındı.

bu çorak topraklara
arda kalan damlamdan
cesur yeni bir fırtına doğmuş.

iklim değişmiş.

sızlarken "-siz"lerden
toprağın yüzüne bakamadan
çektim kendimi sizlerden.

her yolculuk gibi benimkiside bir hırsızmış.