kırık matruşka

uzun bulutların üstünden

elimde aç duygularım
ve
bitmemiş bulmacalarımla
geldim Derâliye'ye

hep yanan fenerinin
sönmüştü ateşi
karanlıktaki soru işaretleriydi
bana bıraktıkların

sorularla cevapsız
delirdim yedi tepede
elimde
senden kalma kibritlerle
arandım

kırık kibritlerin ateşine saklıydın.

sandım ki saklı
bir özgeydin sen.

korka korka
açtım,
açtım,
açtım,
açtım,
açtım,
görmeğe.

içten içe hep aynı
bir matruşkaydın sen.

sustum,
sustun.

üç noktaydı
sessliziğin
bekledim için
çatlar diye.

~tolga ethem
~11/11/2006