yær

kuru ellerimle
rüzgarsız soğukları
yær edinmiştim.

o toprak beni istemeyince
tutmamış köklerimden döküldüm.
kırık aynaların aktığı nehre
döküldüm.

aşağıda binbir ağız
bir yolu konuşuyordu,

(yine)

bu seferki
yürüdükçe ilerlemeyen.

dökülürken, konuşulanın gücüne bıraktım kendimi.

ayıldığımda, deniz kokusu burnumda
kara topraklara tutunmuştum.
gezindim, ama
yabancılığın utancından,
bilmemezliğin korkusundan,
doğamadım.

yol dedi: bırak.
bırak damlayı, bulur o oluğa yolunu.