zincir #1

"ev" artık içinde kaybolduğumve yüklediğim anlamlar altında boğulmaktan korktuğumdan sorgulamadığım bir kara kutu oldu. rahatça yüzebildiğim kendimle yüzleşebildiğim tek akan(akar) su oldu. belkide aklımın en çok oynaştığı bu zamanlarda hareket kabiliyetimin en çok olduğu bu emin sulara gitmemeliyim. beynin içindeki karanlıktan korkar olmak ve kendini aynalarla yüzleşmek zorunda hissetmek benim zincirim.